Przedstawiona w książce legenda powstała prawdopodobnie we Francji. Według niej czwarty mędrzec nie może się zdecydować, jaki dar jest godny nowonarodzonego króla. Jedzie do Betlejem z trzema mędrcami, którzy zamierzają ofiarować mirrę, kadzidło i złoto, ale sam nie potrafi wymyślić odpowiedniego daru. Tak jest tym zawstydzony, że zostaje na zewnątrz, gdy pozostali mędrcy idą ofiarować swe dary Dzieciątku Jezus. Czerpie w tym czasie ze studni wodę dla wielbłądów. Zauważa, że gwiazda, która wskazywała im drogę odbija się w wodzie. Wbiega z wiadrem do środka, a odbicie gwiazdy w cudowny sposób nie znika. Opowieść ma nam przypominać, że to, co mogą ofiarować ludzie jest jedynie odbiciem chwały Bożej.