Imperium karmi się krwią swoich żołnierzy.
Wieczne wojny pochłaniają wciąż więcej i więcej istnień. Szkoda czasu na szkolenie żołnierzy - wystarczy, że potrafią stać w szeregu i trzymać karabin. Strzelać nauczą się w boju.
Oto cena przetrwania tysiącletniego cesarstwa. Cena, której nie sposób już dłużej płacić...

Przyszłych zdarzeń nie widzą nawet kamienne oczy posągu dawno zmarłej cesarzowej Achai. Ktoś jednak zna stawkę i reguły tej gry. Jego pierwszy ruch powoduje lawinę.
Wielki powrót autora kontrowersyjnego w opinii krytyków i uwielbianego przez czytelników. Kontynuacja cyklu "Achaja", obsypanej nagrodami legendy polskiej fantastyki.

"Dwie dziewczyny w tunikach piechoty zaczęły wyganiać rekrutów na brzeg. Nie miały żadnych odznak, żadnych szarż, żadnych insygniów. Nie potrzebowały. Miały władzę.
- Won stąd! Won! Wyłazić, ścierwa! - krzyczały obie i jednocześnie kopały po głowach te z dziewcząt, które oszołomione nie chciały wypełnić rozkazu. 
- No co jest? Będziecie tam siedzieć do jutra? Wyłazić! Kilku dziewczynom z dziobu udało się zmylić oprawczynie i przemknąć na pomost. Stanęły niezdecydowane, nie wiedząc, co robić. Jedna z witających skoczyła do przodu i zaczęła je okładać pięściami.
- Co tu stoicie jak cielęta? Meldować się! 
- Ale jak się do pani zwracać?
- Na brzeg i tam sto przysiadów! 
- Po chwili funkcyjna zatrzymała się jednak. Pytanie najwyraźniej jej się spodobało.
- Do mnie zwracajcie się "jaśnie pani" - wyjaśniła nawet z pewną dozą uprzejmości - a do tej drugiej "Wasza Wysokość". Zrozumiano?!" (fragment "Pomnika cesarzowej Achai")