"O sztuce miłości" nie prezentuje ani teorii osobowości, ani teorii popędów. Książka ta ma być przede wszystkim doradcą pomocnym w kwestii "jak żyć". Miłość, jak ją rozumie Fromm, to nie tyle uczucie, ile sposób zaangażowania wobec bytu, świata w ogólności, wobec społeczeństwa w dialogu, jakim jest działanie publiczne, praca, twórczość. Związek erotyczny, miłość dziecka, miłość braterska czy rodzicielska, przyjaźń - byłyby to w tym rozumieniu przypadki o szczególnych barwach i znacznej intensywności uczuciowej, przypadki owego nieustającego porywu. Tak rozumiejąc miłość, Fromm zapewnia, że jest ona sztuką, której można się nauczyć.