Wspomnienia s. Kazimiery Wirgowskiej ukazują ofiarną pracę i losy kilkuosobowej grupy bezhabitowych zakonnic pracujących w szpitalu w Łucku na Wołyniu w najcięższym w całej historii tej krainy okresie na tle dramatycznych i tragicznych wydarzeń spowodowanych toczącą się wojną, często w warunkach elementarnych braków pod każdym względem. Wspomnienia mają dużą wartość poznawczą i dokumentacyjną, przedstawiają obraz Kościoła w diecezji łuckiej oraz jego działalność duszpasterską i charytatywną w trudnych warunkach okupacji na przemian sowieckiej i niemieckiej. Ukazują strukturę kościelną diecezji łuckiej oraz sylwetki kapłanów sprawujących z poświęceniem i narażeniem życia swą posługę, szczególną uwagę zwaraca postać ks. Władysława Bukowińskiego oraz jego zaangażowanie w działalność charytatywną i różne formy pomocy dla parafian i uchodźców. Autorka, obdarzona zmysłem obserwacji i talentem narracji, opisała piękne postawy moralne ludzi różnych nacji, wyznań i religii w sytuacjach granicznych, wymagających odwagi, poświęcenia, a często prawdziwego heroizmu, podnoszące na duchu.