Tonacja większości utworów jest elegijna. Autor przywołuje swoją przetańczoną młodość, wspomina okres dojrzałości, podkreśla rolę miłości w wieku starszym. Mimo rozrachunku z przeszłością tom jest manifestacją życia.

Papież niemieckiej krytyki, Reich-Ranicki, napisał, że "Ostatnie tańce" to dzieło godne "największych niemieckich poetów, od Goethego poprzez Heinego po Brechta".: