Wspomnienia z `przypadkowych` czy - inaczej mówiąc - rządzonych różnymi zbiegami okoliczności ścieżek życia, którymi los prowadził Autora. Józef Rozewicz, urodzony w Wieliczce w 1930, w pierwszym dniu II wojny światowej ewakuował się do Lwowa, skąd w czerwcu 1940 został wywieziony wraz z rodziną do Maryjskiej Autonomicznej Republiki w północnej Rosji. W 1944 powrócił do Polski. Po odbyciu studiów na Politechnice Śląskiej w Gliwicach i otrzymaniu dyplomu magistra inżyniera mechanika został pracownikiem naukowym i uzyskał stopnie doktora i docenta habilitowanego nauk technicznych. Zachęcony do emigracji przez antysemicką politykę Gomułki, w 1968 wyjechał do Izraela, a następnie osiedlił się w Wielkiej Brytanii, gdzie był pracownikiem naukowym uniwersytetu w Oksfordzie oraz głównym specjalistą w przedsiębiorstwach projektowania i budowy zakładów energetycznych i petrochemicznych. Opublikował ponad 45 artykułów w czasopismach naukowych i technicznych. Obecnie mieszka w Londynie. Wspomnienia Rozewicza w interesujący sposób ukazują ludzkie losy, wpisane w `wielką historię dziejów`, i sugestywnie oddają atmosferę tamtych lat i wydarzeń.